onder dagen en voetstappen
lijnen weerkaatsen oude gebeden
wanneer geluid, wit als wierook,
zich neerlegt op gevouwen handen
mijn hoofd vult zich met landschappen
en wat verder met overwoekerde dagen
wanneer ramen sluiten, licht hellend
als vergeten beloften
zwarte gronden in gedragen huivering
drijven me naar het boetekleed;
de grens van weifelende leegte
nooit heb ik de muren geweten
alleen stilte, dacht ik
eeuwen later
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 24 mei 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie