Netgedichten

netgedicht (nr. 15.881):

De dodenmars

naarmate de vrede
dichterbij kroop
nam de vrees toe

gedreven
zoveel mogelijk
uit te moorden

gehuld in lompen
totdat benen
het begaven

het waarom onbekend
marcheerden zij
gedwee

door angst gevangen
wonnen woorden
niet van kogels

onverbiddelijk
werden zij afgeknald
zonder reden

liep de rest
onophoudelijk
uren achtereen

gedreven zich
vastklampend
aan het leven

zonder dat ze
het wisten was
de dodenmars geboren