Gebroken rijst

Gebroken rijst.
Vannacht ben je overleden,
gebroken rijst: niet wit, niet zwart.
Een triest gevolg van een koloniaal verleden,
niet erg geliefd: een ras apart.

Een kind voor het verdriet geboren,
door beide rassen niet geacht,
daar baboe en meester niet
tot de zelfde stand behoorden,
werd ze haar leven lang veracht.

Wat ze niet gaf, dat werd genomen,
Aan haar was nooit een vrije keus,
Uit Indie naar hier gekomen
bleef zij de baboe, hij de geus.

Ook al was dat lang geleden,
ze voelde zich nooit ‘accepteerd,
haar man, haar stiefzoon overleden,
heeft ze zich in haarzelf gekeerd.

Ze had geen toekomst, geen verleden,
ze kon niets hier, maar ook niet daar,
ze was aanwezig in het heden,
Wat ze ook deed, men vond haar raar.

Ze was de eeuwig ongewenste,
ze stond haar leven lang alleen,
het enigste wat ze ooit wenste,
was een beetje liefde om haar heen.

Ze keek dan, met haar glimmend zwarte ogen,
je zo intens gelukkig aan,
zo veel blijdschap voor dat beetje mededogen,
zo blij om even niet alleen te staan.

Oma het leven deed je zo veel pijn,
maar ik heb je altijd graag gemogen,
vond het fijn bij jou te zijn,
hield van die glimmers in je ogen

Chatfant, 20 september 2004

Biografie van deze schrijver

eenzaamheid overlijden verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 51 stemmen 1.230