In alles van adem

ik vond jouw schaduw
en vulde hem met duinen

ik zei niets
zag enkel rimpels buigen
over maanlicht en noordenwind

echo’s van zout waren in je hoofd gevangen;
zo oud de angst in alles en adem

mijn vingers volgden de stemmen van zand,
ook je huid uit glas geblazen

je keek in woorden
en donkere dagen
zag het meisje van eb en vloed

waarom, vroeg je
laat je me niet gaan

het buitenlicht
en de duizend monden van het water
gaven mijn antwoord

aan het schaduwkind
uit zeenachten geweend

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 31 mei 2007

miemakehotmail.com

in alles van adem

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 438