leeg gewaaid landschap

in meer dan mijn armen kunnen dragen
zet jij jouw wereld naast de mijne
met zelfgeschreven recensies
die woorden uit de winter schudden

kaalgeplukt, de bomen, mijn ogen
het stoten in mijn buik, de bloesems
en het kijken waar ik lig, waar
niemand mij mag horen

met ontelbare wonden bijt en
beeft de stilte, in mijn hart het wenen,
de vergankelijkheid van grote gebaren

wat voor zin hebben gebarsten vingers
wanneer ik reeds alles heb verloren
in het kielzog van je zwijgende dialogen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 3 juni 2007

miemakehotmail.com

leeg gewaaid landsch

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 335