Netgedichten

netgedicht (nr. 16.061):

Even, voor een eeuw

rusteloos
beweegt mijn adem
ergens laag boven
de grond

of is het mijn stem
die niet meer
bestaat

omdat ik zwijg
onder natte rouwkransen
van gras en water

te vroeg komt
elk geluid, als hagel
op getelde uren

alsof duizend nachten
drukken op het landschap
van één dag

ingezwachteld
onafgebroken stil

draag ik
de transparante vlakte
in mijn ogen