Geen bloemen meer

dat ik achterblijf
en mijn vingers zich snijden
aan het oude bidden

maakt mij tot herinnering;
ineengedoken, met het hoofd
onder lakens

geboren was ik toch en bestond
ik niet als kind, dat voor handen lag

het blije gezicht afgekeerd van doodgaan
en overbodige benen

dan waren er nog steeds die borsten
ontluikend weliswaar, maar met
stom zwijgend verbod


om bloemen te openen in de lente
dat deed jij, een paar seizoenen vroeger

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 13 juli 2007

miemakehotmail.com

geen bloemen meer

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 26 stemmen 730