Netgedichten

netgedicht (nr. 17.102):

Lichtlezer

Je wees naar
nevelen voor de zon
waarin licht
met kleuren speelde

beweerde dat de wind daaruit
vergeten woorden spon
die jij verzamelde en las
wanneer je wolken droomde

ik keek
maar vond
een transparante maan
waarom de nacht
zijn vleugels vouwde
drijvende door zinnen
van oneindigheid

je lachte
sloot mijn ogen
en ik zag