nevels in de kamer
alsof ze ooit schitterden
de dromen van een dronken dichter
de eerste roos of een vroeg getij
naar wat hij zag of hoorde
in resten vrouw en kind
weggevaagd langs vlakke zeeën
maakt het nog wat uit
dat niets meer naar hem toekomt
zo dwaas zijn levend, zwervend lijf
de winter wit met kamerwandgezichten
wanneer hij in zijn dichte aders
het ongetemde sterven schrijft
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 2 september 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie