Netgedichten

netgedicht (nr. 17.227):

In het lichte rood

nog kleurt de zon
in de subtropen
waar witte huid
zich in het lichte
rood en later bruin
kan laten dopen

een warmtebad waar
lang op is gewacht
zij ontrafelt knopen
die wij in haast
en stress steeds
hebben opgelopen

gewoon wat strand
het gele zand de
groen en blauwe zee
ze murmelt rust in
kleine golven neemt
zacht je gedachten mee

breek maar op de rotsen
spat in wittend schuim
en laat je drijven
waar de stroming gaat
ontspan want ik blijf bij je
hoever je ook de zee ingaat