wintergast
je komt en gaat
bijt woorden de lucht in
en ik hoor kraaien
krassen
zwart de vleugels
op het ochtendbrood
terwijl de wind
de wolken doet beven
ook de tijd is dood
mijn ogen ooit blauw
en jij zoekt roem
steeds kouder en meer
ik had gedroomd vannacht
de vogels weg
in de ondergang
van het slapen gaan
geïnkt waren je veren
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 3 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie