inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 17.462):

Stervende herfst

De herfst stript de dagen
tot een naakte werkelijkheid
die geen mens durft te voelen,
hooguit het topje van de neus.

Ogen sluiten het licht
wenken niet meer naar buiten.
Lippen liggen op hun rug
de zwaartekracht te machtig.

De maan is vol en rond
en lacht de sterren toe.
De nachten strekken zich uit,
kou vriest de woorden vast.

De zomer heeft niet gevoed,
takken hangen zonder vrucht.
De stilte vreet zich naar binnen
en legt een wreed zwijgen op.


Zie ook: http://www.depriman.nl

Schrijver: Anton van Amerongen, 5 oktober 2007


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 291

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)