glazen ogen
jouw adem
al jaren weggezonken
maakt de zomer, de bloemen koud
want niets dan schaduw
roept het vluchten, de zware druppels
losgelaten
weg van ogen, de oude woorden
lichaamloos, dwars door wind
voorgoed verlaten, het kind in armen
de stilte, ver en lusteloos
jij geeft niet meer of nooit geweten
het praten huiswaarts
dichterbij
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 31 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie
iets mooiers kun je jezelf als lezer niet wensen.