Donker onderdeurtje

met een lachje wiedde je wat gras
in de schaduw van de bomen
daar plantte je de stekjes
als toverstokjes van je droom

gedreven droeg je emmers water
naar dat zonloos bloemenbed
waar je lichtgetinte knopjes dacht
rijk doorvoed met koele kracht

maar ach
ze werden donker roze
net als de kleintjes in het veld
het donker lot bleek niet te lozen
eenmaal ingesteld

Opgenomen in "Op de ruïnes van een rijk", 2008

Schrijver: Ludy Bührs, 2 november 2007

ludy.roumengmail.com

Biografie van deze schrijver

huidskleur zon Azië

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 46 stemmen 1.585