lage schaduwen
de dood lag voor mij, haast om op te rapen
maar ik was een kind, licht en onschuldig
herkende het geschuifel niet
van het donkere wachten, droef en zwaar
de muffe geur, een lijf in zwart
op de grijze muur hing haar gezicht,
streng en met harde vuisten,
voortgedreven door gebed
stemmen naderden uit fluwelen hoeken
en dwongen mij naar koude wangen
dat volstond voor de herinnering
nu pijnloos en geordend rustig
aan de grootmoeder
die geen naam meer draagt
verdomme, ik was nog maar een kind
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 6 november 2007
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
lage schaduwen 3.0 met 25 stemmen 
463
463
Geef je reactie op deze inzending:
Zeer fraai gedicht, ik krijg het er koud van!
Mooie beklemmende sfeertekening trouwens.