Netgedichten

netgedicht (nr. 17.906):

weer thuis

de vraag uiteraard
waarom nog nooit nu wel
wij van zee afgeleid
over het rechte dijkpad

met zicht vanuit den hoge
op vernielzucht nieuwbouw
villa's doorzonwoningen kris kras
garages in wit grijs steen
nieuwe barbarij de geest
verdreven uit ruige landen

even later ging ik vreemd
prikkeldraad wegblokkades
voorbij op kijkduin naar strand
wind wild kolkende golven
geulen wallen kreken
van alles vloeide en schoof
in wording een bord verbood

een man die niet hoorde zei
granaten als je niet verzuipt
ontplof je
opvissen kun je vergeten
in stukken gereten

dat stelde me gerust
de mensen verwarmd in hun huizen
ik huiverend hoog op duin
was weer thuis
dit was mijn kust

Toelichting:
Wij, lopers van de Halve Marathon van Monster, mochten gister niet als altijd over strand. De zee liet geen spat ruimte en fosforgranaten lagen verspreid op het 10 km lange strandparcours van Kijkduin tot Hoek van Holland.