Netgedichten

netgedicht (nr. 17.981):

Leidt Stilstand Achteruitgang In?

Een essay in dichtvorm

Het water in de beekjes zet zich voort.
Die aders met bezield bewegend water,
nooit komt één druppel op één punt weer door.
Zo’n stroompje blijkt een waardige erflater.

Want als het water in beweging is,
dan blijft het rein, kijk toch hoe fris en helder!
Een lenteochtend zonder kommernis,
een boeiend jongensboek met enkel helden.

Neem nu die poelen van verderf – als schrijvers,
gekweld door vele vellen blank papier.
Zo’n dampend graf van een grauwgroene vijver
met in de bies een dode gondelier.

Of neem de drab die in riolen staat
en die zich pas roert, zij het maar voor even,
na ontlasting van een poelepetaat,
bijvoorbeeld, of een Griek of Biets de Bever.

Een beek met water dat van leven spat,
dat reinigt en werk maakt van stimuleren,
die elementen zijn vereist opdat
de heilige vooruitgang niet stagnere.

Toch heerst aan goede beekjes een gebrek.
De mens moet massa’s goede beekjes maken;
dat brengt dan mee een positief effect
op Werk en Staat en Aanverwante Zaken.

Conclusio:
Stilstand leidt achteruitgang in, o ja.
Het is als omgang met een voze deerne
wier wellust u verlamt en die daarna
uw levenssap uitzuigt voor eigen nering.