Netgedichten

netgedicht (nr. 18.060):

ZIELSVERHUIZING

Moeders ziel
is verhuisd
voorgoed

Ze is nu
van hemel
niet langer van aarde

Haar huis
'gekuist'
achtergelaten

Ik weet niet
of dat
er nu toe doet

Wij wikkelen
haar huisraad
in oude kranten

Wij pakken dat alles
-met weemoed-
in ribkartonnen dozen

Wij herkennen
'onze maten'
nu oude kinderen

Die zij
toentertijd
uit liefde baarde

Het zou haar
-denk ik-
hinderen:

die kinderhanden
aan broos en breekbaar
goed.