Netgedichten

netgedicht (nr. 18.263):

NOCTURNE

ik had haar nachthemd zorgvuldig
om mijn kussen gevouwen

m'n hoofd vol warrige gedachten
in haar geur gelegd en het hielp
ik was niet langer eenzaam

de leemte van de nacht werd gevuld
met de herinnering aan het samenzijn

toen ik vanmorgen wakker werd
met het zout van m'n tranen
nog in de bedding van mijn wangen

wist ik die koude ledigheid
van het door jouw verlaten kuiltje
in het kussen gedempt met warmte