Netgedichten

netgedicht (nr. 18.275):

krankzinnig

ik zal nooit méér zijn
dan de kou uit bomen
van winter

wanneer het vonnis
zich laat herhalen

onbesproken
in ieder wankelend
antwoord

omdat men weet
dat ik mijn waanzin
bevestig

in het braken van schimmen
net onder mijn huid

waar ik hen voed
met broze gedaantes

en zwartgeleende tijd

eenmaal in mijn droom
weten zij dat ik nooit
zal worden

tot lente