het geluid van heimwee
nooit meer, m ’n lief
zal je nog gedichten in mijn ogen
lezen
woorden
en een nieuwe dag
een avond die nog eenmaal naar je toe
zou keren
op hol geslagen is de stilte
het ongeboren kind, midden op
de weg
gekromd, het schrijven
naar het licht
de aura die als een vlinder
door de kamer
speelde
wij hebben geschreven, m ’n lief
van ziel tot ziel
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 13 december 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie
prachtig, dichtster!