Netgedichten

netgedicht (nr. 18.559):

dagreis

reizen in vertraagde tijd is reizen
door een leeggewaaid landschap
waar bomen dwarsliggen en men de dichter
heeft bestolen van zijn woord

in dromen dromen wij van geluk
en vinden iets van onszelf terug
als in de spiegel aan de wand

waarin het kijken is vergaan
tot ogenschijnlijk lijden
waarbij pijn wordt tot een glimlach
die op de lippen is geëtst

de mens als mens hij kent zijn angst
hij reist het liefst bij dag