aan de rand van lakens
help me, zeg
schreeuw, vloek desnoods
hoe lenig de minnaar
de tafel dekt en lakens opgooit
over smalle heupen
ik wil liggen, likken, verdrinken
in woorden, veel hoger dan benen
en borsten
verover me
in niet minder dan liefde
en zeg
wanneer het daglicht vertrekt
dat ik groot genoeg ben
om je te strelen
zomers en winters, diep uit de nacht
met mijn handen
-verwonderd-
op je oren
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 10 januari 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
Quicksilver