Netgedichten

netgedicht (nr. 19.196):

Postuum lintje

De hemel was wolkenloos en helder;
prima vliegweer. De dreigend zware dreun
dreef de vijand in de schuilkelder,
en de crew zong : “Bei mir bist du schön”.

De zware bommen maakten de wraak zoet,
oog om oog, tand om tand - het leitmotief.
Een lintje voor de welbetoonde moed,
postuum voor het bemanningslid dat stierf.

Was daarmee dan werkelijk recht gedaan:
had de schutter de vrede in het vizier,
of wees de dood de schuldigen aan?

Nee, het onrecht was al eerder geschied.
Een ieder lijdt op zijn eigen manier,
maar de oorlogsgod spaart nooit iemand niet.