Eenzaam monument
M'n ouderende vriend verkiest crematie
familie haalt hem over tot begraven
graf als monument voor 'n geliefde
plek om herinneringen op te halen
De stervende mens wil het graag geloven
hij wordt begraven, sneeuw bedekt z'n graf
de tijd schrijdt voort, niemand komt langs
ik sta alleen aan je graf op je sterfdag
Het graf gekozen om te laten horen
in loze woorden, hoeveel ze om je gaven
je had je testament nog niet gemaakt
maar elke zerk is 'n boek vol verhalen
Je wordt één met aarde en steen
in je monument van eenzaamheid
je telt je doodtijd in seizoenen, waarvan
het licht over je stenen lijf glijdt
Inzender: Janneke Koster-Baas, 13 februari 2008
Geplaatst in de categorie: afscheid