voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 19.379):

in één van de graven

het is koud
mijn handen sneeuwen vogels
en nachten, zonder ophouden

melaats over het land
van magere lichamen

ik leg de aarde stil
als stenen op mijn schouder
en herhaal de winter
keer op keer

vergeet mijn naaktheid
sterven is liefhebben, zonder ogen

Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=autoren

Schrijver: kerima ellouise, 22 februari 2008

Geplaatst in de categorie: psychologie

in één van de graven

1
2
3
4
5

4.0 met 21 stemmen

394

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Edwin van Rossen
Datum:: 23 februari 2008; Prachtig!

Naam:: klaes
Datum:: 22 februari 2008
Email:: k.dijkstra21chello.nl; Een subliem vers ,met een voortreffelijke laatste strofe.

Naam:: Hazen
Datum:: 22 februari 2008; Schitterend geheel. Laatste regel is groots.

Naam:: hebus
Datum:: 22 februari 2008
Email:: wietewuitenskynet.be; kou als richtpunt, liefde als lichtpunt. samen aanwezig.

Geef je reactie op deze inzending: