bevroren rafels
hoe diep
kan het graf van mijn adem zijn
dat ik met duim en vingers
graaf
wanneer het zand likt en kijkt naar
mijn wimpers
als naderende nevel voorbij
het ijzeren hek van
doodse stilte
wat tussen jou en mij bestond, verdwijnt
geluidloos, steeds dieper
in de nacht
tot de maan valt en
niet verder
mijn huid
dunspijlig neergehaald
Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=autoren
Schrijver: kerima ellouise, 26 februari 2008
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
bevroren rafels 4.0 met 29 stemmen 
531
531
Geef je reactie op deze inzending:
prachtig