het ijlen van de nacht

de zee,
steeds kleiner, verdeelt
mijn handen over duinnachten

en jouw gelaat
wit en stil, als lelies voor zon verborgen
wordt meegenomen door de vlekken
van de wind

ik laat je alleen: meeuwen
zwijgen de wereld en mijn stem streelt
de laatste herinnering

zoveel trager
dan de wandeling naar morgen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 6 maart 2008

miemakehotmail.com

het ijlen van de nac

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 23 stemmen 1.168