Netgedichten

netgedicht (nr. 20.193):

Ode aan Mary Frye (1905-2004)

(Do not stand at my grave)
(Bewerking van de briefkaart versie, rekening houdend met de in een interview in 2000 voor de Canadese radio opgelezen originele versie)

Sta niet stil bij mijn graf en huil
Daar ben ik niet; ik lig niet in die kuil.

Ik ben de stormwind voor iedere meeuw,
Ik ben de diamantglitter in de sneeuw,
Ik ben het zonlicht op het goudgeel graan,
Ik ben de milde herfstbui op de laan.

Als je ontwaakt in de prille ochtendlucht
Ben ik de snelle plotselinge vlucht
Van stille vogels in hun cirkelbaan.
Ik ben het licht van sterren en de maan.

Kom niet bij mijn graf staan en ween
Ik zal daar niet zijn; ik ga niet heen.