Netgedichten

netgedicht (nr. 20.411):

paring van de os

langzaam snijdt zich
zerend los
de voering van vermaning
en dwaalt plotsklaps
verrukte lust
getergd door het bos

waar eens het mos
de kaalslag hoedde
het lelijk naakt
verhuld in woede
zich schreeuwend
met de angstdroom voedde
en paarde met een os

hoe krom de weg
is heen gegaan
en voorttrekt
in verdwazing
waar gekke bekken
in genot
zich zoeken in de maan

nog even en
gelijken staan
in rijen vol verbazing
en dorst nog slechts
een enkeling
zijn leegte met een traan