Netgedichten

netgedicht (nr. 20.422):

op een zondagmorgen

ik heb de zee gezien
zo vlak en verlaten van handen
dat ik op haar buik kon
wandelen

de wind viel stil, ook
de schaduwen om over te
springen

niemand groette mij of
deed deuren open en ik vergat
de vele monden, gered uit
het bestaan

van millimeter ribben
mager uit het bloed

van het kind dat op de horizon leek
kortademig door de vlucht
en ingebonden borsten

ik heb de zee gezien
en herinnerde de dood
in haar lijf

Zie ook: http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4

Schrijver: kerima ellouise, 29 april 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

op een zondagmorgen

4.0 met 19 stemmen

497

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Hanny
Datum:: 29 april 2008
Email:: jthm.vanalphenquicknet.nl; Ja, die zondagmorgen zo gevoelig beschrijven, is kunst met een grote K. Prachtig!

Naam:: verhavert
Datum:: 29 april 2008
Email:: mverhaverthotmail.com; Prachtig dicht.

Naam:: hebus
Datum:: 29 april 2008
Email:: wietewuitenskynet.be; Grauwe klanken deze keer, geen zonlicht, geen groendromen. Geen lentelied, geen hartenzomen,
en dan voelt het anders dan anders aan.

Geef je reactie op deze inzending: