Baken
metsel ik met gedachtenspecie
de grillige stenen van de taal
tot een wankel zinnenbouwwerk
zwak getuigt het mijn verhaal
kon ik regels laten zingen
met waarachtig toverklanken
zodat er sterke ranken groeien
en bloeien tot in ver verschiet
met een verlichtend levenslied
deze gewillige betermaker
ontbreekt node de magie
die getijen kan doen omslaan
met brekers in de branding
zware stormen temt
alvorens al het lichte
weer ten onder gaat
kon ik een baken bouwen
dan was er nog een sein
en misschien de keuze
het roer bijtijds te keren
naar een ander perspectief
dan haat en nijd naast
zelfbeklag en bitterheid
terwijl het instabiele bouwsel
op zeer povere grondvesten schudt
raakt de droeve maker stilaan uitgeput
Geplaatst in de categorie: wereld
goed gedicht