naar lijf en ziel
wat ik bemin
is wat ik achterlaat en wat een beetje
op eeuwigheid lijkt
dromen, vermoeide woorden,
de knuffelbeer van een kind
dat met waarheid
de leugen bestreed en de wereld
verzamelde onder het bed
dat het geen sprookjes waren
omdat de honger steeds luider schreeuwde
hoe dichterbij het lezen ook
de lakens vervuilde
van het gedicht dat bleef
omdat de hemel zo ver weg was
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 5 mei 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
zo mooi