Netgedichten

netgedicht (nr. 20.617):

Uitkomst

naast mij rust
de wind fluistert
hoe zij was die kust

bijna raak ik aan de stilte
van eenvoud en van groei
maar veer terug in kilte
van evolutiesommen

denk ik hoor de bommen
vallen en het geloei
waar niemand meer naar luistert
de eerste maandag van de maand

ik had me even teruggewaand
in een vroeger element
van nu verloren diepten die
gevreesd want onbekend
wachten tot de cirkel sluit

in golven ben ik nog maar
schakel door tijd ontwend