Netgedichten

netgedicht (nr. 20.656):

Dwaze moeders

Zachtjes en voldaan
slaapt een ruige wereld
buiten de barakken
ligt een vijg van kots
makke dwaze broeders
slapen achter heuvels
hun moeders zwerven in geduld
en beven in hun trots

De sterfelijkheid van liefde
graaft zich in duel
een ademtocht breekt vuige loeders
de sabels hun gezel

Een stoffig zadel
verrotte akkers
mirakels schermen
met de macht
een vijg van kots
dampt achter heuvels
en dwaze moeders
huilen zacht