Netgedichten

netgedicht (nr. 20.725):

Tanden in tijd

schittert ontstaan
in licht van verlangen
opent een mond

witte kristallen
gloren daarin

sprankjes hoop
passen en meten
een hechtere vorm
gedragen in de verorberkom

tot op zonnewende kaatst
het licht in lach
over

en weer
buigt een prisma verleden tijd
keert witschijn om
in eindigheid

vlakken getuigen van slijt
in gele krassen

en breken