Ga terug
je roept me
en ik hol, zoals in oude spelletjes
naar het rode doel
dat me trouwens altijd
onverschillig heeft
gelaten
het was meer het uitputten
onderweg
of de dwaze doodsstrijd
die de bekende pijn
van verlies
verlaagde
en zo mijn lot aangaf
als tijdverdrijf
ik lag nooit aan de oppervlakte
in welke kleur dan ook
maar ik hol nog steeds
naar het ogenblik wanneer ik
heel even besta voor jou
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 29 mei 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
Veel herkenning. Het hopen, ook al weet je dat diegene van je houd.
in mooie beelden gedicht, dat wel