Netgedichten

netgedicht (nr. 20.844):

Niemandsland

Er is geen tijd voor de verweesde
die zijn voorland heeft geerfd
maar gebogen door de regen gaat
een arm om zichzelf slaat
en tussen de gevreesden
als een stenen boom versterft

Er is geen ruimte voor de loze
die zijn luiken heeft verstaald
gebukt zoekt naar de sporen
die anderen toebehoren
en tenslotte als een broze
in niemandsland verdwaalt

Er is geen plaats meer voor papavers
die met kronen in de wind
hun achterland verwaaien
en jammerdallen zaaien
en zich als gieren op kadavers
verkleven aan een kind