Netgedichten

netgedicht (nr. 20.858):

blauw

soms zoek ik
naar de wereld om los
te raken

van het raam
en de hond die luid blaft

wanneer ik de dag vergeet
ook het spreken

met de maan, verdroogd
op mijn knieën, zoals de bomen
die in mijn slaap
sterven

omdat de wind niet durft
te dromen en regen
begraaft

diep onder mijn kamer;
halfdonker en dicht

soms zoek ik je ogen
en wacht ik op metaforen
om de wereld te
verleggen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 31 mei 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

blauw

4.0 met 20 stemmen

452

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: mobar
Datum:: 7 oktober 2008
Email:: mobarchello.nl; Alle metaforen zwijgen na het lezen
van dit sublieme gedicht!

Naam:: marije
Datum:: 2 juni 2008
Email:: Maryama37hotmail.com; Wat verwoord je weer prachtig dat koude lege lamgeslagen gevoel!

Naam:: Hanny
Datum:: 31 mei 2008
Email:: jthm.vanalphenquicknet.nl; Teruggeworpen in jezelf, alles vergetend. Donkere
maar prachtige poëzie!

Naam:: jan haak
Datum:: 31 mei 2008
Email:: janhaakzonnet.nl; Het licht van de maan zal nooit verdrogen
haar stille wind zal nooit vergaan
zij zoekt het licht in dichtersogen
en laat het daarna nooit meer gaan

Geef je reactie op deze inzending: