Netgedichten

netgedicht (nr. 21.016):

pas op je tellen

staat men er zelden echt voor stil
maar spatten rimpels en bellen
zijn figuren die ontstaan door regen
in het gevolg van regen
weer worden verstoord door regen
en dat
in enkele honderdsten van tellen

vallende druppels die we op het raakogenblik
in slow motion vergroot gadeslaan
kaatsen eerst per kolom de lucht weer in
om daarna voor altijd onder te gaan

na eerst kroontjes door de regen
op het wateroppervlak te creëren
die vaak met lucht in bellen verkeren
en door de druppelkaats ertegen
als ze niet van te hoog zijn gevallen
meteen weer uit elkaar spatten

dat gebeurt massaal in zee
kolommetjes waarmee belletjes ontploffen
de wind neemt intussen druppels mee
waaruit zout in miljoenen tonnen
verdampt en droog kristalliseert

zo snel nemen we niet waar
door splijting vertragen we het moment
zie je een bel aan voor monument
dan zijn de foto’s klaar