Het vallen van de maan
Zij viel in de diepte
toen zij werd gebroken
in duizenden stukjes
bedroefd met een traan
Haar laatste kwartiertje
was nu aangebroken
het zou haar niet lukken
nog een keer te staan
Een mannetje droef
probeerde te schikken
maar zou met zijn lach
in haar ook vergaan
Ze viel in de zee
en stierf in snikken
en met haar de zee
die nooit meer zou gaan
Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com
Schrijver: jan haak, 6 juli 2008
Geplaatst in de categorie: verdriet