inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.357):

Verkering

Zo plots zat jij toen achter
bij mij daar op de fiets
we gingen naar je vader
want die wist nog van niets

Nog niets van al datgene
wat ik hem vragen wou
dat ik van alle dagen
het liefste was bij jou

Jouw vader moest hard lachen
en was mij even voor
hij zei dat ik te jong was
dus fietsten wij maar door

Zo fietste ik wind tegen
en dacht nog bij mezelf
morgen ga ik toch weer terug
want morgen word ik elf


Zie ook: http://www.stromangedichten.blogspot.com

Schrijver: jan haak, 11 juli 2008


Geplaatst in de categorie: humor

3.5 met 26 stemmen aantal keer bekeken 1.603

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
kerima ellouise
Datum:
12 juli 2008
Email:
kerima.ellouisehotmail.com
Smile, heel lief en vertederend.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)