Netgedichten

netgedicht (nr. 21.391):

poëzieverduistering

je geeft me dagen
van slaap, bladerloze bomen

en wind
die stilte naar
het noorden draait

lege oren
en het vocht van de maan
dat het gedicht klieft

als zou mijn schaduw
de nacht toebehoren, nooit los van
zwarte knopen

ik laat achter, je vraagt de dood

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 13 juli 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

poëzieverduistering

4.0 met 14 stemmen

382

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: mobar
Datum:: 11 februari 2009
Email:: mobarchello.nl; Klievend tot in de kern. (Mooi).

Naam:: Hazen
Datum:: 14 juli 2008; Schelpschaduwen vragen hoe dagen herleven; licht noch antwoord. Doch wel je poëzie, dauwprachtig.

Naam:: Roland Hainje
Datum:: 14 juli 2008
Email:: r.hainjegmail.com; Boeiend gedicht.

Naam:: Hanny
Datum:: 13 juli 2008
Email:: jthm.vanalphenquicknet.nl; Poëzie gedijt niet in het duister, gelijk een bloem heeft zij licht en vrijheid nodig.
Indrukwekkend en intrigerend mooi!

Geef je reactie op deze inzending: