netgedichten

ik verzin ze waar je bij staat
kwak de woorden uit mijn hoofd
en het scherm vormt en vult

de nacht stormt onmachtig de schuld
waar vissersvrouwen eens
op het duin
op hun mannen wachtten,
soms tevergeefs want de zee
nam de boot, de mannen en hun netten

en ik, ach,
ik heb er zojuist eentje gesloten
dat krijg je er van
vissers gaan zo nu en dan
naar de haaien

netgedichten vissers haaien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 406