Netgedichten

netgedicht (nr. 21.453):

Poëet

Het pad waarover hij zijn stappen zet
ligt afgezonderd
ver van stemmen anders dan de zijne

eenzaamheid is metgezel lijkt het wel
voor al degenen die in eigen zwijgen
niets kunnen verstaan

maar hij ademt verwondering
wanneer een lelie - badend in de maan -
liefdevol het water kust

of het nijgend zware graan
vergoten tranen draagt
van een gebroken wolk

bij het zwaluwscheren
door ontstoken zonnelicht
over schaduwbomen bij de vliet

die verrast geoogste woorden
spreken als hij ze zorgvuldig vormt
en er de stilte mee bekleedt