inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.598):

bijna gevleugeld

ik ga binnen; het waait
rust door ramen, de levenden
en de doden

het vederlicht murmelt
langs gekleurde glasvogels, te midden van
zeeglans, het houden van

je staat gebogen zoals ik
eerder

in volgegoten schaduwen
van de dagstilte, veroverd door verleden
eeuwigheid

ik adem diep wanneer je hand
beroert en leg me neer, steeds
breder

lach traag mijn leegte
in vloedlijnen


Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=2121&aid=2365

Schrijver: kerima ellouise, 30 juli 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 325

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Gerhard Burgers
Datum:
2 december 2008
Email:
rotsplateauyahoo.com
'het vederlicht murmelt
langs gekleurde glasvogels, te midden van
zeeglans, het houden van'
wat en gevoel spreekt hieruit!!! ben wdderom dep onder de indruk van je poetisch talent. (lees wel meer hier van je maar kan niet overal commentaar bij zetten, mar geloof me, je bent bijzonder in je talent alleen al.)
Naam:
Hazen
Datum:
31 juli 2008
Want er waren dagen zonder lichtstilte, onbewogen tot een aanraking van de nacht; sss(t)ubliem!
Naam:
Hanny
Datum:
30 juli 2008
Email:
jthm.vanalphenquicknet.nl
Eeen kathedraal met glazen raamvogels waar licht en schaduw zich verplaatsen en gevleugelde woorden hangen onder de gewelven. Mystiek en
prachtig gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)