bijna gevleugeld
ik ga binnen; het waait
rust door ramen, de levenden
en de doden
het vederlicht murmelt
langs gekleurde glasvogels, te midden van
zeeglans, het houden van
je staat gebogen zoals ik
eerder
in volgegoten schaduwen
van de dagstilte, veroverd door verleden
eeuwigheid
ik adem diep wanneer je hand
beroert en leg me neer, steeds
breder
lach traag mijn leegte
in vloedlijnen
Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=2121&aid=2365
Schrijver: kerima ellouise, 30 juli 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie
langs gekleurde glasvogels, te midden van
zeeglans, het houden van'
wat en gevoel spreekt hieruit!!! ben wdderom dep onder de indruk van je poetisch talent. (lees wel meer hier van je maar kan niet overal commentaar bij zetten, mar geloof me, je bent bijzonder in je talent alleen al.)
prachtig gedicht.