Netgedichten

netgedicht (nr. 21.641):

De laatste droom

Weet je nog lief bij de Lindeboom
waaronder wij zo dikwijls zaten
wanneer de dag bedaard vergleed
om diep gehuld in schemerkleed
het licht voor duister te verlaten

we waren jong en onbevangen
beloofden elkaar oneindige trouw
minden de liefde dwaas in het gras
dachten dat alles voor immer was
en het leven ons nooit kwetsen zou

de jaren leerden ons anders mijn lief
naast vreugde bleek er ook verdriet
we droegen het moedig en namen
de dagen zoals ze ons kwamen
verloren het zicht op de horizon niet

nu sluipt het afscheid stil dichterbij
stopt bestaan voor mij definitief
kus me nog eens zoals onder de boom
laat mij daar straks rusten met de laatste droom
dat ons hart in de Linde vereeuwigt mijn lief