inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.762):

koud weer

stilte
fluistert zich open
grijs en immer nieuw

werpt mij in de spiegel, het onbekende
plein van de dood

schuld wordt een gewassen
bladzijde
mijn hand uitgestrekt, wit

in koude regen
want daar begint het
vanbinnen

ik zie noch hoor
wat mooi is of dat wat mij
verlaten heeft

het maakt ook geen verschil

aan het einde
van mijn woorden
draaien de dagen zich toch niet meer om

niet op verbeten gezichten
dicht of veraf


Zie ook: http://www.fixpoetry.com/index.php?id=2121&aid=2365

Schrijver: kerima ellouise, 13 augustus 2008


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 696

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Julius Dreyfsandt zu Schlamm
Datum:
15 augustus 2008
Email:
julius-dreyfsandthotmail.com
boeiend gedicht
kwetsbaar en toch direct
Naam:
Hanny
Datum:
13 augustus 2008
Email:
Jthm.vanalphenquicknet.nl
Intrigerend hoogstandje. Aan het einde van mijn woorden draaien de dagen zich toch niet meer om.
Prachtzin!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)