licht
tranen breken mij open
onder de bladertooi
aan het ruige klif.
op een Scandinavisch scheer
verkorrelt het bittere water
eenzaam in een vliet,
verkrampte lucht bokst
tegen het licht
en ligt erna zalig te wezen.
ik ben het die geluk proeft
en het helder weer meebrengt
als lachende kinderogen.
donker abrikozenhuid
is het palmares
van het badend eiland.
Zie ook: http//www.katelijnvijncke.tk
Schrijver: Katelijn Vijncke, 15 augustus 2008
Geplaatst in de categorie: vrijheid