Regen.
het regent weer pijpenstelen
ik zit me knap te vervelen
het weent in mist en duisternis
verlicht door een lantaren
struiken hangen zwaar beladen
tot op de drassige grond
de druilerigheid van buiten
is in mijn hoofd gekropen
de neerslachtigheid in mij
verwacht de zon als tovenaar
gisteren en vandaag zijn plassen
water hinderlijke obstakels
mijn dorp is verstopt
onder een grijze deken
de eenzaamheid ontwaakt
in huiselijk isolement
hoe mooi was toch een wolk
in een lichte blauwe lucht
1970.
Zie ook: http://www.spirituelefilosofie.blogspot.com
Schrijver: J.J.v.Verre, 27 augustus 2008
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
doch de laatste strofe laat zien dat er nog hoop is